Άλλο και τούτο, γίνονται συνδικαλιστές για να μην δουλεύουν και για να έχουν το θράσος να βρίζουν τους προϊσταμένους και με αυτό τον τρόπο να αποδεικνύουν ότι είναι συνδικαλιστές βαρβάτοι. Και όμως έγινε κι αυτό, ο Ρούλης έγινε συνδικαλιστής για να έρχεται όποτε θέλει στη δουλειά, να λείπει όποτε θέλει και γενικά να κάνει ότι θέλει, εκμεταλλεύεται την ιδιότητα του συνδικαλιστή και την θέση την οποία κατέχει από σπόντα για να κάνει όλα αυτά και για να απειλεί τους συναδέλφους που δεν του είναι αρεστοί. Ένα μεσημέρι πήγε στη δουλειά όπου υποτίθεται εργάζεται, καθυστερημένος πάνω από ώρα (όπως συνηθίζει να κάνει) και ο προϊστάμενος του, ενώ του έκανε παρατήρηση για την καθυστέρηση, αυτός (ο Ρούλης δηλ.) άρχισε να τον βρίζει, να τον απειλεί, να τον συκοφαντεί, μέχρι που κινδύνεψε η σωματική του ακεραιότητα και εάν δεν έμπαιναν στη μέση οι συνάδελφοι να τον κρατήσουν ποιός ξέρει τι θα έκανε στην έξαλλη κατάσταση που βρισκότανε. Όταν έμαθε ότι ο προϊστάμενος του έκανε μήνυση, αυτός το παιξε παρθένα και άρχισε να λέει στους συναδέλφους ότι δεν έκανε τίποτα και ότι αγαπάει όλο τον κόσμο. Μπορεί ο Ρούλης να ισχυρίζεται ότι έχει πανεπιστημιακή μόρφωση αλλά κοινωνικά και συνδικαλιστικά συναγωνίζεται τους πλέον αμόρφωτους και άξεστους. Από την άλλη η μεν διοίκηση των Ταχυμεταφορών αντί να προωθήσει την πειθαρχική διαδικασία και να εξετάσει την αναφορά που έχει γίνει από το θύμα, σφύριζε και σφυρίζει κλέφτικα και δεν είναι η πρώτη φορά που καλύπτει τέτοιου είδους καταστάσεις στον συγκεκριμένο συνδικαλιστή. Αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι οι παρεμβάσεις του Ρούλη σε βάρος αιτημάτων των συναδέλφων, δηλαδή σε όποια αίτηση έχει κατατεθεί για οποιοδήποτε θέμα και ο ενδιαφερόμενος συνάδελφος δεν έχει απευθυνθεί σε αυτόν για να μεσολαβήσει, αυτός παρεμβαίνει στην διοίκηση απαιτώντας να μην ικανοποιηθεί το αίτημα του συναδέλφου. Βέβαια οι ιστορίες που και πολλές είναι και πολύ ενδιαφέρον έχουν θα τις αφήσουμε για επόμενες αναρτήσεις…..!
